stiletto crow - poetry show

HET HANGVERLEDEN

Er hing iets in de lucht.
‘Think Twice’ van Donald Byrd
zweeft op een briesje;
zijn trompet kietelt gevels in de Roggestraat
wrijft langs de stoep in de Cappucijnenstraat.
Hij is ontsnapt, zonder commotie, uit een ochtend raam
in de Roggestraat,
hij sjouwt zachtjes het hele liedje mee.
Drijvend langs stoffige kozijnen van dorpsachtige woningen, ‘Think Twice’ zoekt andere muziek op, komt een stukje Steely Dan tegen in the Lievevrouwplein, Dean Park z’n talk box manipuleerde guitar solo uit ‘Haitian Divorce’
Wooah wah wearh ha hooo wah
en ontmoet hip hop uit 1989 bij Cafe Langeboom (‘Footprints’ door Tribe Called Quest wat ‘Think Twice’ herbruikt).
More is more, more is more, not less is more.
Samen flaneren ze verder.
Fietsers en autos en voetgangers hebben wazige contouren. De wegen zijn time lines.
Andere solos en choruses vullen de ruimtes tussen gebouwen en huizen: rondos,
intermezzos, bleeps and feedback, achoestische muziek en Bulgarse vrouwen, de kreten van Lemmy uit Motorhead, micro-house van Ricardo Villalobos, ‘Easy Lee’, Boef en de Gelogeerde Aap.
In het Wilhelmina Park, a magic bottle never empty always full, samples and solos share the air with overtures and concerts.
Borne on smoky breezes, the city spaces are crammed with human time and muziek van telloze instrumenten, stereos, radios, MP3 spelers en stemmen,
een spinnenweb, waarbij het verleden niet verdwijnt maar rondhangt,
het hangverleden.
Vibraties van de stad zorgen voor ons.
Er hangt iets hier in de lucht
wat blijven hangen zal.
Wij zullen blijven hangen,
aanhangers van de tijd.